تاثیر سیستم تکیه گاهی تغییر شکل ناپذیر NDSS بر کاهش تغییر شکل و شعاع ناحیه پلاستیک اطراف دهانه تونل

امروزه به دلیل توسعه شهرنشینی و افزایش استفاده ازوسایل نقلیه عمومی ازجمله قطارهای زیرزمینی مترو اهمیت ایجادفضاهای زیرزمینی درکوتاهترین زمان ممکن وحداقل هزینه های ساخت اهمیت فراوانی پیدا کردها ست ازانجایی که مهمترین امر دراحداث تونل های زیرزمینی حفاری ایمن و بهره برداری مطمئن ازآن می باشد و دراین بین سیستم نگهدارنده تکیه گاهی برای براورد ساختن دهدف کاهش هزینه و زمان نقش مهمی راایفا می کنند ازبین دوسیستم نگهدارنده تسلیم شونده و سیستم تکیه گاهی بدون تغییرشکل مورد دوم برای ساختن اهداف مذکور گزینه مناسب تری می باشند وازانجا که توده سنگ اطراف تونل به خودی خود متورم شدن و یا فروریختن دردهانه حفر شده را دارد که خود این امر نشان دهنده ناحیه پلاستیک ایجادشده اطراف تونل است میتوان ناحیه پلاستیک را بااستفاده ازسیستم نگهدارنده تغییرشکل ناپذیر کاهش داد وتغییرشکل حاصل ازآن را به حداقل رساند دراین تحقیق به بررسی کاهش ناحیه ی پلاستیک با استفادها زمدلهای عددی درنرم افزار Phase 2 و با استفاده ازسیستم تکیه گاهی تغییرشکل ناپذیر می باشد

کلیدواژه ها:

رفتارتوده سنگ ، سیستم نگهدارنده ، طراحی نگهدارنده تونل ، مدلسازی عددی