جغرافیا و الگوهای آمایش سرزمین درتوسعه شهری پایدار

در عصرجدید وهمزمان باگسترش بی رویه جمعیت شهرها ورشدروزافزون مهاجرت دانش جغرافیاکاربردهای فراوانی پیدانموده است و در این راستا مهمترین نقش آن ارائه خط مشی اصولی در آمایش سرزمین و توسعه پایدار به معنای واقعی می باشدو بیشترین ارتباط را با برنامه ریزی آمایش سرزمین و توسعه پایدار دارد. هدف آمایش سرزمین، توزیع بهینه جمعیت و فعالیت در سرزمین است، به گونه ای که هر منطقه متناسب با قابلیت ها، نیازها و موقعیت خود از طیف مناسبی از فعالیت های اقتصادی و اجتماعی برخوردار باشد و جمعیتی متناسب با توان و ظرفیت اقتصادی خود بپذیرد. به عبارت دیگر، هدف کلی جغرافیا درآمایش سرزمین، سازماندهی فضا به منظور بهره وری مطلوب از سرزمین در مقیاس منطقه ای و استانی وبین المللی می باشد. برنامه ریزی توسعه پایدار نیز ابعاد مختلف اقتصادی اجتماعی کالبدی، زیست محیطی و سیاسی مدیریتی را شامل می شود که در تمام محورهای برنامه ریزی آمایش سرزمین باید مورد توجه قرار گیرد . در این مقاله سعی شده است با استفاده از روش توصیفی وکتابخانه ای و بهره گیری از منابع تعدادی از الکوهای مناسب برای توزیع مناسب جمعیت بر اساس توانهای محیطی پرداخته شود راهبردهای وباتوجه به جایگاه ویژه دانش جغرافیا در شناخت آمایش سرزمین و توسعه پایدار از مفهوم تا عمل ارائه شده است

کلیدواژه ها:

جغرافیا ، آمایش سرزمین ، رشد جمعیت ، پدیده مهاجرت