بهبود معیار پوشش شرط/تصمیم اصلاح یافته در آزمون نرم افزار به روش مبتنی بر مدل

یکی از روشهای ارزیابی خودکار نرم افزار استفاده از آزمون مبتنی بر مدل است. در این آزمون برای محدود نمودن تعداد موارد آزمون تولید شده و نیز مطلوب بودن آنها می توان از معیارهایی همچون معیار پوشش شرط/تصمیم اصلاح یافته استفاده نمود. اما در برخی مواقع در فرآیند تولید آزمون با استفاده از این معیار، موارد آزمون غیرقابل حل و دارای تناقضی تولید می شوند که در عمل قابل استفاده نیستند و در نتیجه نمی توان صحت قسمتی از سیستم را آزمود. بنابراین نیاز است تا اصلاحاتی بر روی این معیار صورت گیرد تا علاوه بر حفظ خواص اصلی آن، تا حد ممکن موارد آزمون غیرقابل حل کمتری تولید شود. در این پژوهش روشی جهت بهبود این معیار ارائه شده است.سپس با در نظر گرفتن این بهبود و به کارگیری آن در فرآیند خودکارسازی آزمون نرم افزار، نشان داده شده است که مقدار پوشش آزمون بیشتر می شود و نسبت به قبل قسمت های بیشتری از سیستم به طور خودکار قابل آزمودن است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی خودکار نرم افزار ، آزمون مبتنی بر مدل ، موارد آزمون ، معیار پوشش شرط/تصمیم اصلاح یافته ، غیرقابل حل ، پوشش آزمون