نقد و بررسی بلند مرتبه سازی در کلان شهر تهران از منظر زمینه گرایی (نمونه موردی، برج تهران، تهران)

از آن جا که بلند مرتبه سازی در جامعه ی امروزی امری چند بعدی و از اهمیت بالایی برخوردار است، باید توجه ویژه ای به این امر مهم شود. زیرا امروز کمتر نقطه ای را می توان یافت که در آن برج یا ساختمان های بلند وجود نداشته باشد؛ خصوصا کلان شهر ها که تهران نیز یکی از آن ها می باشد. بنابراین با افزایش روند بلند مرتبه سازی باید طوری طراحی و اجرا شوند که به منظر شهری آسیبی وارد نکند و از طرفی گویای هویت سایت و زمینه ی خود باشد. علی الخصوص هویت معماریایرانی که از پیشینه ی بالایی برخوردار است. در این تحقیق سعی بر آن بوده تا برج بین المللی تهران از منظر همسویی بنا بازمینه و بافت خود و پاسخ دهی به نیازهای سایت مورد بررسی قرار گرفته و این که تا چه حد بیانگر هویت معماری ایرانی بوده است. این تحقیق به شیوه ی تحلیلی- تفسیری و به صورت مشاهده میدانی و بخشی از آن نیز با استفاده از مبانی نظری و اصول موجود در زمینه ساخت بلند مرتبه ها صورت گرفته است. با توجه به ضوابط بلند مرتبه سازی در دیگر نقاط جهان وهمچنین بررسی عینی بنا باید به ذکر این نکته پرداخت که متاسفانه این بنا هیچ هماهنگی با سایت و زمینه ی خود را ندارد و نشانی از هویت ایرانی در آن پیدا نمی شود و تنها تقلیدی صرف از بلند مرتبه سازی غربی، بدون توجه به رنگ، مصالح، فرم، حجم، ترکیب بندی، تقسیمات، محیط پیرامونی هماهنگ با هویت معماری ایرانی می باشد

کلیدواژه ها:

بلند مرتبه سازی ، برج تهران ، زمینه ، زمینه گرایی