بررسی عوامل محیطی موثر در طراحی آسایشگاه کودکان سرطانی با رویکرد ارتقای سطح روحی روانی

اکثرکودکانی که تحت درمان در بیمارستان های مختلف جهان هستند، همگی به یک گریز ملموس از محیط بیمارستان کشانده میشوند، تا جایی که تنفر از محیط و افسردگی و ناراحتی را میتوان از چشمهایشان درک کرد. این استرس در والدین این کودکان بیمار نیز وجود دارد. با نگاه به وضعیت موجود بیمارستانهای کودکان در ایران، مسائل و مشکلاتی به چشم میخورد که از اهم آنها میتوان به کمبود امکانات و فضای مناسب، عدم توجه به نیازها و روحیات کودکان، عدم توجه به تأثیرات محیط بر روحیه و شرایط جسمی کودکان بیمار و نهایتاً سیستم ناکارآمد و معمول در ساخت بیمارستان و ارائه خدمات درمانی اشاره کرد. نتیجه چنین شرایطی کاهش بازدهی درمانی بیمارستانها، ترس کودکان از محیط بیمارستان و طولانیتر شدن مدت زمان بستری و پروسه درمان آنان میباشد که کاهش بازدهی اقتصادی بیمارستان ها را به دنبال خواهد داشت. در این پژوهش، شش عامل محیطی موثر در طراحی آسایشگاه کودکان شامل رنگ، صدا، نور طبیعی و مصنوعی، دکوراسیون و فضای سبز مورد بررسی قرار گرفت. طراحیهایی که با در نظر گرفتن این عوامل انجام میشوند، در نهایت محیط آسایشگاه را برای کودک جذاب و قابل فهم میکند و باعث میشود برقراری ارتباط بین کودک و محیط جدیدی که وارد آن شده، تسهیل شود. بنابراین کوشش در جهت شناخت ویژگیهای کودکان امری بدیهی است که اعمال آن در هنگام طراحی و بهکارگیری این عوامل محیطی بهترین نتیجه را خواهد داد

کلیدواژه ها:

عوامل محیطی ، طراحی ، آسایشگاه ، کودکان سرطانی ، سطح روحی-روانی