بررسی تاثیر کم آبیاری بر روی شاخصهای مصرف آب در زراعت چغندرقند

کمبود منابع آب و افزایش رقابت برای آب موجود جهت مصارف شهری و صنعتی، دستیابی به آن را برای مصارف کشاورزی مشکلتر خواهد نمود. این در حالی است که رشد جمعیت و افزایش نیاز غذایی نیازمند افزایش تولید از همان منابع محدود آب می باشد. بر همین اساس در آینده نزدیک افزایش کارایی مصرف آب در گیاه و آب آبیاری و راهکارهای مربوطه جزء چالشهای مهم خواهد شد. در این میان آبیاری می تواند نقش مهمی در افزایش کارایی مصرف آب ایفا نماید. در این پژوهش تاثیر کم آبیاری در زراعت چغندرقند، به منظور بهبود شاخصهای مصرف آب مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی بصورت اسپلیت پلات با سه مقدار آب آبیای (100%، 75%، 50% نیاز گیاه) در کرتهای فرعی و سه دور ابیاری (7، 10 و 14 روز) در کرتهای اصلی باچهار تکرار در میاندواب اجرا شد. تاثیر دور و سطوح مختلف آبیاری ر عملکرد ریشه و شکر بسیار معنی دار بود ولی بر کیفیت محصول تاثیر معنی دار نداشت. 25 و 50 درصد کم آبیاری به ترتیب موجب کاهش 13/3 و 33/3 درصد عملکرد ریشه و 11/1 و 28/9 درصد کاهش عملکرد شکر شد و در مصرف آب به ترتیب 22/5% و 44/2% صرفه جویی شد. با افزایش دور آبیاری از 7 به 10 و 14 روز، عملکرد ریشه به ترتیب 3/5 و 8/6 درصد و مصرف آب به ترتیب 8 و 17 درصد صرفه جویی شد. کارایی مصرف آب در سطوح آبیاری 100% ، 75%، 50 به ترتیب 8/4% 9/7 و 11/2 شد. تیمار D10I75 برای منطقه اجرای طرح توصیه شد. در این تیمار در مقایسه با تیمار D7I100 عملکرد ریشه و شکر به ترتیب 23/0 و 17/1 درصد کاهش یافته و در مصرف آب 29/0% صرفه جویی شد WP2WP1 و WUE در این تیمار به ترتیب 7/3، 9/1 و 9/7 بوده و مقادیر مذکور در تیمار D10I75 به ترتیب 6/8، 8/2 و 8/6 بدست آمد. رابطه خطی بین عملکرد و مقدار تبخیر و تعرق برقرار شد. متوسط ضریب واکنش چغندر قند 0/76 (Ky) تعیین گردید.

کلیدواژه ها:

کم آبیاری ، چغندرقند ، بهره وری مصرف آب و ضریب واکنش چغندرقند