بررسی عوامل مؤثر بر بزهکاری مناطق حاشیه نشین بر اساس تئوری های جامعه شناختی

حاشیه نشینی به عنوان یکی از بسترهای وسیع جهت بروز آسیب های اجتماعی بوده که همراه با گسترش آن شاهد افزایش ناامنی و انواع مختلف بزهکاری در این مناطق می باشیم. از این رو مقاله حاضر نیز با استفاده از رویکردهای نظری جامعه شناختی به بررسی این آسیب اجتماعی در مناطق حاشیه نشین می پردازد. روش تحقیق پژوهش حاضر، کیفی و به شیوه اسنادی می باشد و پژوهشگر سعی نموده با استفاده از منابع کتابخانه ای و مجلات معتبر به مطالعه و بررسی عوامل مؤثر بر بروز بزهکاری در مناطق حاشیه نشین بپردازد. بحث و نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که حوزه های سکونتگاهی مناطق حاشیه نشین در مقایسه با سایر مناطق شهری، دارای واحدهای مسکونی فرسوده و زیربنای اندک و مصالح ساختمانی نامناسب و تجهیزات ناقص می باشد. ساکنان این مناطق از امکانات رفاهی که سایر خانوادهها از آن برخوردارند، محروم می باشند. عدم وجود کنترل های رسمی و غیررسمی، عضویت در گروه ها با خرده فرهنگ های بزهکاری، یادگیری انحراف، ازدحام جمعیت، نداشتن کار مطمئن و دائمی و بزرگ بودن بعد خانوار از ویزگی های مهم اقتصادی اجتماعی مناطق حاشیه نشین است که زمینه را برای رفتار بزهکارانه فراهم می سازد.

کلیدواژه ها:

بزهکاری ، حاشیه نشینی ، انحراف ، جوان ، نوجوان