کیفیت هوای داخلی

ازدیاد مواد شیمیایی در محیط انواع مختلف الاینده های هوا را ایجاد کرده است، این آلاینده ها ممکن است از بخش های نصب شده بر روی ساختمان ها، تجهیزات بکار رفته شده در محیط داخلی و مواد شوینده و پاک کننده مورد استفاده در تعمیرات تولید شوند. با توجه به صرف زمان زیاد در محیط های با هوای پاک کم و منابع آلودگی زیاد، تعداد بسیاری از ساختمان ها با سندروم بیماری ساختمان (SBS) رو به رو گشتند. منابع آلوده کننده شامل بو، محرک ها، مواد سمی ریزآلاینده های بیولوژیکی و رادون و گازهای خاک است. آلودگی هوای داخلی می تواند بر اساس نوع آلاینده (گازی، آلی و یا ذرات) و نوع اثر آن (بو، محرک ها، مواد سمی) شناسایی گردد که افراد علاوه بر استشمام آلاینده، امکان دارد آنرا جذب و یا هضم نمایند. برای پیش بینی کیفیت هوای داخلی اگر فرض بر آن باشد که منابع آلودگی به حداقل رسیده است، طراحان باید از میزان هوای بیرون مورد نیاز آگاهی داشته باشند و بدانند چه میزان فیلتر کیفیت هوای داخلی قابل قبول را در اختیار خواهند نهاد. افزایش میزان تهیوه هوای بیرونی بهترین راه چاره برای SBS (پس از کنترل منابع الودگی) محسوب می شود. همچنین شیوه های غیرعامل و کم انرژی در کنترل IAQ شامل پنجره های بازشو، اثر دودکش، تهویه زیردال، پیش گرمایش هوای تهویه می باشد. فراهم ساختن IAQ قابل قبول بر چهار نکته مهم مبتنی است: 1-محدود سازی آلاینده در منبع- از ابتدا- (انتخاب دقیق مواد و تجهیزات) 2-ایزوله سازی منابع آلودگی اجتناب ناپذیر 3-فراهم ساختن منبع و فیلتر هوای پاک (و هوای در گردش) 4-حفظ ساختمان و تجهیزات آن در شرایط پاک