نوسازی مبتنی بر فرهنگ، مروری بر تجارب آن

یکی از مهمترین رویکردهای نوسازی شهری در دهه های اخیر، نوسازی مبتنی بر فرهنگ می باشد. در نظر گرفتن منابع فرهنگی و سیاست فرهنگی در چارچوب توسعه شهر، از دهه 1980 مطرح شد و بسیاری از استراتژی های برنامه ریزی شهری فرهنگ گرا را به عنوان ابزاری به منظور ارتقای فرصت های جدید توسعه پذیرفته اند. در این رویکرد، فرهنگ به عنوان یک مؤلفه اقتصادی قدرتمند مطرح می شود که علاوه بر نوسازی محلات شهری و رونق اقتصادی در شهر، چهره ای فرهنگی به شهر می بخشد. نوسازی فرهنگ- مبنا فعالیت ها و رویدادهای فرهنگی را به مثابه عامل تسهیل گر و نیروی محرکه نوسازی شهری قرار می دهد. انواع استراتژی های این رویکرد و زمینه های متعدد فعالیت آن که در این پژوهش معرفی شده اند، نشان دهنده قدرت بسیار بالای این رویکرد در بازگرداندن سرزندگی به محلات شهری است. اما بررسی نمونه های انجام شده در شهرهای دویلین، گلاسکو و روتردام نشان می دهد که در استفاده از این رویکرد توجه به نکاتی از قبیل توجه به تمام اقشار جامعه در ایجاد صنایع فرهنگی، نقش مهم و عمده دولت و شهرداری (قدرت های محلی) در ایجاد زیرساخت ها، وجود برنامه ای استراتژیک در سطح کلان به منظور کاهش محرومیت های اجتماعی و توزیع متناسب تسهیلات فرهنگی و در نظر گرفتن نیازهای تمام اقشار جامعه و توانایی آنها در ایجاد فعالیت های فرهنگی، برای موفقیت در برنامه ها ضروری می باشد.