بررسی سیستم های پایدار در معماری کویری با رویکرد بهینه سازی مصرف انرژی

کشور ایران دارای منطقه وسیعی از نواحی گرم و خشک می باشد که از قدیم مردم در این مناطق سکنی گزیدند اما با توجه بهمشکل شمارهاتی از قبیل آفتاب سوزان و گرمای زیاد، درجه حرارت بالا در روز و پایین در شب (نوسان حرارتی روزانه به ویژهدر تابستان)، تابستان های خیلی گرم و زمستان های سرد،هوای خشک در نتیجه کمی بارندگی و کم آبی و وجود طوفان های پر گردو خاک و گرم. و...که دراین مناطق وجود داشته مردم به روش هایی برای مقابله با این مشکل شمارهات پرداختند تا زندگیکردن برای آنها میسر شود. هدف این مقاله بررسی اصول کلی حاکم بر معماری پایدار و راهکارهایی که در این مناطق درراستای حرکت به سمت توسعه ی پایدار به کار گرفته شده است ارائه گردد.. معماری کویری ایران حاوی بسیاری از ویژگیهای منحصر به فرد است که ضمن توجه به نیازهای زیبا شناختی با ظرفیت های طبیعی و اکولوژیک بستر خود نیز منطبقاست. در واقع این معماری نه تنها از کیفیت های محیط طبیعی خود نکاسته بلکه ماهیت آن را نیز ارتقا بخشیده است. تکنیکهای به کار رفته در این معماری در واقع بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را در بر می گیرد.

کلیدواژه ها:

سیستم های پایدار ، معماری سنتی ایرانی ، معماری پایدار ، معماری منطقه گرم وخشک و کویری ، انرژی