سنجش میزان آسیب پذیری مساکن روستایی دربرابرمخاطرات طبیعی (زلزله) مطالعه موردی (روستای آغداش ، میاندوآب)

مسکن به عنوان یک نیاز اساسی و یکی ازاجزای اصلی بافت کالبدی سکونتگاه ها نقش اساسی درشکل گیری ساختارفضایی و هویتومعماری روستایی دارد ومهم ترین معیار رضایت مندی ازمسکن دراستحکام آن خلاصه می شود. با توجه به نایایدار بودن عرصهجغرافیایی کشور دراربطه با سانحه طبیعی زلزله ، مواردی ازقبیل عدم رضایت ،ضواب فنی ، استفاده ازمصالح ساختمانی سنتی وغیرمقاوم و فرسوده بودن مساکن ،شرایط اقتصادی و اجتماعی منجر به آسیب یذیری بیشتر مساکن روستایی دربرابر زلزله شده است.دراین تحقیق با توجه به سه شاخص اقتصادی و اجتماعی و کالبدی به بررسی سنجش میزان آسیب یذیری مساکن روستایی دربرابرمخاطرات طبیعی (زلزله) درروستای آغداش یرداخته شده است و روش گردآوری اطلاعات به دو صورت کتابخانه ای و میدانی استروستای آغداش ازتوابع شهرستان میاندوآب است درقالب 200 خانواراست و 1000 نهرجمعیتت می باشد و بااستفاده ازفورمل کرانمحاسبه گردیده و 132 نفربه عنوان حجم نمونه انتخاب شده است.

کلیدواژه ها:

زلزله ، مساکن روستایی ، آغداش ، ضوابط فنی