بررسی نگرش خانواده ها به فرهنگ آپارتمان نشینی

افزایش سریع جمعیت شهرنشین و گسترش افقی شهرها در مناطق پیرامون، بسیاری از جوامع را بر آن داشته که توجه به مسکن را بعنوان یکی از الویتهای مهم برنامه های توسعه خود قرار دهند. به دنبال این پدیده، بلند مرتبه سازی و آپارتمان نشینی نیز تقریباً بعداز انقلاب صنعتی که افزایش شتابان جمعیت شهری را بدنبال داشت، مطرح گردید. در این پژوهش به بررسی نگرش خانواده ها به آپارتمان نشینی پرداخته شده است . جامعه نمونه تعداد خانوارهای شهرستان تربت حیدریه میباشد و حجم نمونه با استفاده از فرمول تعداد 316 خانواده به دست آمد . در این پژوهش، از روش پیمایش و ابزار اندازه گیری پرسشنامه بهره گرفته شده است . پرسشنامه از سه قسمت سوالات عمومی، سوالات مربوط به فرضیات تحقیق و سوالات مر بوط به گویههای تحقیق تشکیل شده است. پرسشنامه پس از تایید پایایی و روایی با استفاده ازروش آلفای کرونباخ در میان خانوارها توزیع گردید . تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزارSPSSانجام گردید. نتایج حاصل ازپژوهش نشان میدهد که نگرش خانوادههای تربت حیدریه نسبت به آپارتمان نشینی منفی میباشد

کلیدواژه ها:

نگرش ، خانواده ، آپارتمان ، مجتمع ، آپارتمان نشینی