ارزیابی کیفیت محیط شهری در بافت میانی شهر قزوین با استفاده از مدل AHP

شهرها سیستمهای پیچیدهای هستند و بر اثر تحول زندگی دائما بر میزان پیچیدگی آنها افزوده می شود. این سیستم پیچیده که مرکب از اجزا و عناصر بی شماری است به نحوی خاص و معین ترکیب شده اند و نحوه ترکیب آنها منشأ این پیچیدگی- هاست. در کشور ایران تعدادی از کلان شهرها با توجه به ساختار کالبدی منحصر به فرد خود با مشکلات زیادی روبرو شده اند، و به نظر می رسد بافت های درونی (بافت تاریخی و میانی) این شهرها به دلیل کیفیت محیط شهری پائین ساکنین اصلی را از بافت رانده و مهاجرین روستائی و افراد فقیر را پذیرا شده اند. به عبارت دیگر مشکل و مسئله شهرهای بزرگ کنونی وجود مکانهائی است که در زمان ساخت به دلیل برخورداری از فضاهای فراوان و امکانات رفاهی در خور توجه، مکانهائی نشاط انگیز بوده اند، ولی به تدریج به محلات کثیف شهری فاقد هر گونه تسهیلات رفاهی، تفریحی است تبدیل شده اند. لذا این پژوهش به مفهوم کیفیت محیط شهری تاکید دارد و چه راهکارهایی برای ارتقای کیفیت میتوان در نظر گرفت. برای رسیدن به این مهم از روش توصیفی- تحلیلی و فرانید تحلیل سلسله مراتبی و نرم افزارAHPدر تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شده است. برای این منظور به طور متوسط 376 پرسشنامه براساس فرمول کوکران که در ابعاد مختلف توزیع گردیده است. طبق نتایج به دست آمده فضای باز منطقه 2 شهرداری قزوین دارای کیفیتی در سطح متوسط میباشد. و در بین معیارهای تاثیرگذار در کیفیت محیط در بافت میانی شهر قزوین مولفه های عملکردی و زیبایی شناسی دارای بیشترین میزان تاثیرگذاری می باشند.