ارتقای عرصه های عمومی شهری با رویکرد تعدیل فضاهای گمشده

فضاهای گمشده محدوده هایی از شهر هستند که هیج ارتباط مثبتی با محیط پیرامون و استفاده کنندگان خود برقرار نمیکنند. جداره های خیابان هایی که دارای بدنه های غیرفعال یا خاموش هستند به محیطی بی هویت و نا امن تبدیل شده و هیچ استفاده بهینه ای از آن نمی شود ، از این قبیل فضاها هستند. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی ضرورت کشف فضاهای گمشده ، تئوری راجرترانسیک به عنوان مبنای نظری نوشتار، معرفی و ارزیابی می گردد. سپس توقعات موضوعی از یک جداره خوب شهری با توجه به الزامات طراحی از قبیل (اسایش-ارامش -درگیری فعال-درگیری غیر فعال - اکتشاف) بررسی می شود و با در نظر گرفتن ویژگی ها ، قسمتی از جداره خیابان چوب تراش به عنوان نمونه مورد تحلیل قرار می گیرد . نهایتا پتانسیل تبدیل شدن این فضا با توجه به الزامات طراحی در راستای برنامه ریزی عرصه های عمومی مناسب ارزیابی شده و راهکارهای اجرایی بصورت پیشنهادات ارائه می گردد

کلیدواژه ها:

عرصه های عمومی مناسب ، الزامات عرصه های شهری ، فضاهای گمشده