تاثیر مصالح هوشمند به ویژه نانو عایق ها ( مواد حائل حرارت ؛ مواد تغییر فاز دهنده ) در معماری پایدار

معماری پایدار از جریان های مهم معماری در دوران معاصر است که یکی از مهم ترین آن در عرصه پایداری ، بهینه سازی انرژی و محدود کردن استفاده از انرژی های تجدیدناپذیر است . یکی از مهم ترین راهکارها برای دستیابی به پایداری محیطی بهره گیری از فناوری های نوین ساختمانی و مصالح هوشمند به منظور کاهش مصرف انرژی و ایجاد شرایط آسایش حرارتی برای ساکنان است که موضوع این پژوهش می باشد . اهمیت این تحقیق این است که مصالح هوشمند پویا بوده و در راستای پاسخ به جریانات انرژی عمل می کند و با توسعه در زمینه مصالح ، فرآورده ها و روش های ساخت ابداعی ، حرکت به سوی ساختمان هایی با کارایی بالاتر و صرفه اقتصادی بهتر و سازگار ب ا محیط زیست امری ضروری می نماید . هدف از تحقیق انجام شده معرفی برخی از مصالح هوشمند که ذخیره کننده انرژی هستند و نیز بیان کاربردهای آن در صنعت ساختمان می باشد. در این راستا پژوهش درصدد پاسخگویی به این سوال است که : چه رابطه ای بین فناوری نوین نانو با معماری پایدار وجود دارد ؟ چهارچوب نظری این است که چگونه مصالح هوشمند می توانند بر روی کاهش مصرف انرژی و همچنین بر معماری پایدار تاثیرگذارباشند . یکی از این مصالح هوشمند ، نانو عایق ها به ویژه مواد حائل حرارت مواد تغییر فاز دهندهpcm می باشند. در این پژوهش از روش توصیفی – تحلیلی استفاده شده است .

کلیدواژه ها:

مصالح هوشمند ، مواد تغییر فاز دهنده ، نانو عایق ها ، معماری پایدار ، انرژی