نگاهی کاربردی به آموزش معماری در ایران

دردهه های اخیر نیاز به پژوهش میان رشته ای درموضوع آموزش معماری،بیش ازپیش آشکارشده است ودراین میان طراحان برای حل مسائل معماری ازتفسیرهای عینی وذهنی کمک گرفته اند. همچنین چالش های موجودمابین آموزش و معماری،خبرازنقصان وناکارآمدی نظام وروش های آموزشی درمدارس ودانشگاه های معماری می دهد.آنچه که این مقاله به آن پرداخته،رویکردهای مختلف آموزش معماری همراه بابررسی آن دربین دانشجویان معماری می باشد.دراین راستا،این پژوهش بدنبال واکاوی وجوه نقش چگونگی آموزش معماری وتاثیرآن درکارآمدترکردن طراحی های نوین می باشد .آنچه درابتدای بحث بدیهی می نمایدوجوه پاره ای تناقض هامیان آموزش معماری به صورت همگرا(استادوشاگرد)وواگرا (مدرن) است.دراین راستا،فرضیه مطرح این است که ب اشناسایی نقاط قوت وضعف درآموزش معماری واگراوهمگرا؛سعی در بکارگیری بهترین روش آموزشی دردانشگاه هاوبالابردن سطح دانش دانشجویان ازرابطه دروس ن ظری وعملی را دارا باشیم.چراکه آموزش معماری درشکل کنونی شامل دروسی می شود،که هرکدام دریک انتظام مشخص وبه ظاهر پیوسته ، نقش تربیت،شکوفایی ورشدتوانمندی دانشجویان این رشته رادردوحوزه دروس عملی ونظری به عهده دارند .اما یکی از قدیمی ترین مشکلات در آموزش معماری عدم ارتباط متقابل زنده بین دروس نظری وکارطرا حی وهمچنین چگونگی رابطه دوجانبه بین این دروس است.بدان معناکه دانشجوقادرنیست بین مطالب پراکنده ای که دردروس متعددارائه می شود باتوقع مورد انتظارخودبویژه درکارگاه طراحی پیوندی معناداربرقرارسازدوگویی هردرس برای خودداستان مستقل است که با امتحان ونمره ای مجزا پایان می یابد.سرانجام بررسی هانشان می دهدکه توجه به آموزش ترکیبی (استاد وشاگ رد ومدرن)،توجه به دروس پیش نیازوطراحی،اعتقادبه ماهیت بین رشته ای بودن معما ری وبکارگیری روش های خلاقانه درکارگاه طرح معماری،در امرآموزش طراحی فضاهای آموزشی ازمهمترین عوامل موثردرارتقای آموزش معماری می باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش معماری ، آموزش همگراوواگرا ، ضرورت انسجام ویادگیری