طراحی عرصه های عمومی بوم گرا در بازآفرینی مرکز محلات تاریخی شهرها با تاکید بر طراحی بوم گرا در محله ی آخوند شهر قزوین

امروزه به واسطه حضور در دنیای ارتباطات و عصر تبادل اطلاعات، برداشت نادرست از پدیده های مذکور منجر به شکل گیری مسائل جبران ناپذیر گوناگونی از جمله بعضی معضلات شهری و اجتماعی شده است. بی توجهی به بستر طبیعی و مصنوع و زمینه های فرهنگی، خدشه دار شدن زندگی اجتماعی و بحران هویت، زاده ی این کج فهمی ها و الگوبرداری مبتدیانه از تئوری های وارداتی است. از این رو خلق فضاهای عمومی برگرفته از شاخصه های بومی و شر ایط سازگار با رفتار افراد جهت ارتقاء کیفیت محیط زندگی و حس تعلق و هویت شهروندان ضروری به نظر می رسد، حال اگر قرار باشد این فضاها در دل هسته ی تاریخی شهرها که سازنده ترین عنصر هویتی آنها هستند، شکل بگیرند. تحقیق حاظر در پی پاسخگویی به سوال چگونگی طراحی عرصه های عمومی در بازآفرینی مرکز محلات تاریخی بر اساس رویکرد بوم گرایی شکل گرفته است. از این رو در این مقاله، ابتدا ضرورت ایجاد بازآفرینی با رویکرد بوم گرا را بررسی و پس از شناخت مفاهیم مرتبط با بوم گرایی، بازآفرینی و ... ، معیارهای طراحی بوم گرا در ابعاد مختلف استخراج گردیده و سپس با بررسی الگوهای موجود در بافت تاریخی محله آخوند قزوین به طراحی مرکز محله ای با ارزش های بومی و سنتی خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

عرصه های عمومی ، بوم گرایی ، مرکز محله