تحلیل مسجد ولیعصر تهران با رویکرد پدیدارشناسی یوهانی پالاسما

فلسفه پدیدار شناسی یکی از ارزشمندترین دستاوردهای دنیای اندیشه در قرن بیستم است، و جایگاه آن در مباحث معمار ی معاصر ایران کم رنگ است و نگارندگان در این مقاله در جستجوی بررسی این رویکرد در یکی از بناهای معماری معاصر کشورمان م ی باشند. به بیان دیگر پدیدارشناسی راهکاری است که به معمار یاری میرساند تا بتواند اثر خود را هر چه بیشتر در حیطه ی ادراک مخاطب ها بگذارد. هدف اصلی در طرح این موضوع این است که معماری معاصر مهمترین ویژگی خود یعنی فضای تجربه گرا را از دست داده و دلیل آن عملکردگرایی افراطی میباشد که باعث عدم توجه به بدن انسان شده است . به عق ی ده ی یوها نی پالاسما طراحی معماری برای ساختمان ها بر اساس تصورها و احساس های افرادی که در آن کار و زندگی خواهند کرد ، شکل م یگی رد و پدیدار شناسی این احساس های بنیادین را تحلیل خواهد نمود. از همین رو پدیدار شناسی به مثابه آشتی میان بدن انسان و معمار ی می باشد که ارمغانی به نام فضای تجربه گرا را برای معماری به همراه خواهد داشت. جامعه آمار ی و نمونه مورد ی در ای ن مقاله مسجد ولیعصر تهران است که از دو روش تحقیق مفهومی– تجربی برای بررسی فلسفه پدیدار شناسی و ارزی ابی – انتقادی بر ای نمونه موردی استفاده شده است. روش استدلال نیز قیاسی و استقرایی می باشد که حاصل تطبیق انجام شده میان یافته ها و مبا نی نظری با نمونه موردی میباشد. سوال اصلی در این مقاله این است که تا چه حد رویکرد پدیدارشناسی در معمار ی مسجد و لیعصر تهران تاثیر گذاشته است؟ نتیجه حاصل شده از این مطالعه به ارائه و بررسی چگونگی تحقق مبانی نظری پدیدارشناسی در معماری مسجد ولیعصر منجر خواهد شد و به نظر میرسد که آیتم های مطرح شده در تئوری محمدرضا شیرازی پیرامون پدیدار شناس ی، در معماری مسجد ولیعصر رعایت شده و این مسجد یک نمونه مناسب از تحقق فلسف هی پدیدارشناسی در عمل میباشد.

کلیدواژه ها:

مسجد ولیعصر تهران ، فلسفه پدیدارشناسی ، یوهانی پالاسما ، معماری تجربه گرا ، معماری چند حسی