مدلسازی کشش بینسطحی گاز نفت در شرایط مخزن با استفاده از تئوری پارامتر حلالیت

کشش بینسطحی بین گاز و نفت یکی از مهمترین پارامترهایی است که در مطالعه تولید مخزن مورد توجه قرار میگیرد. هدف از این تحقیق، مدلسازی کشش بینسطحی بین نفت و گاز هیدروکربنی در فشار و دمای مخزن میباشد. برای این منظور از تئوری پارامتر حلالیت، جهت تخمین کشش بینسطحی استفاد شده است. در این مطالعه کشش بینسطحی بین چهار نمونه نفت خام و گاز همراه آنها در دمای مخزن و فشارهای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان میدهد که مدل پارامتر حلالیت، کشش بینسطحی بین گاز و نفت را با دقت بالایی پیشبینی می- کند. مزیت این مدل نسبت به مدلهایی مثل مدل پاراکور، اساس تئوری و ترمودینامیکی آن است. همچنین به منظور افزایش دقت مدل، تغییراتی با استفاده از جرم مولکولی نفت، در مدل ایجاد شده است. در نتیجه با استفاده از مدلهایارائه شده می توان کشش بینسطحی را برای سیستم های گاز نفت با دقت بالایی در شرایط مخزن تخمین زد.

کلیدواژه ها:

کشش بین سطحی ، پارامتر حلالیت ، مدلسازی ، نفت ، گاز هیدروکربنی