تحلیل شخصیت پردازی نمایشی در نهج البلاغه

نهج البلاغه یکی از غنی ترین و پرتأثیرترین مجموعه های روایی شیعه، در زمره درخشان ترین میراث های ادبی جهان قرار می گیرد. خطبه های موجود در نهج البلاغه، بخش بسیار اندکی از هنرنماییهای حضرت امیر (ع) بوده و آینه تمام نمای تصاویر سحرانگیز است که از یک منبع وحیانی و عرفانی سرچشمه گرفته است. یکی از این هنرها، شخصیت پردازی است که مقاله حاضر با روش توصیفی تحلیلی آن را در خطبه - 238 نهج البلاغه مورد بررسی قرار می دهد. طبق بررسی انجام گرفته در این خطبه دو نوع شخصیت خیر و شر با به کارگیری ظرفیتهای داستانی یک متن روایی مثل: پیرنگ، شخصیت، کشمکش، در قالب تصاویری زنده و گویا به نمایش در آمده و از ابزارهای مختلف و متعددی مثل گفتگو، عمل، صحنهپردازی، نام و شیوه گفتار استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

امام علی (ع) ، نهج البلاغه ، خطبه 238 ، نمایش ، متن روایی ، ظرفیتهای داستانی ، شخصیت پردازی