مدیریت جامع حوضه های آبخیز با نگرش آمایش سرزمین و توسعه ی پایدار

اهمیت آب و خاک و منابع طبیعی به عنوان بستر و عوامل تولید مقبولیت عام و خدشه ناپذیری در کلیه جوامع پیشرفته و در حال توسعه پیدا نموده است ولی نحوه استفاده مناسب و اعمال مدییت صحیح بر این منابع، در همه جای جهان یکسان نیست و در برخی از کشورها، خواه به دلایل طبیعی و خواه به دلایل انسانی، این منابع حیاتی سیر قهقرایی یافته و در شرایط بحرانی قرار گرفته است. اغلب مناطق جهان با تنش و بحران آبی مواجه بوده و این مشکل به دلیل کمبود آب در اثر رشد جمعیت و کاهش کیفیت در اثر افزایش آلودگی ناشی از دخالت های نسنجیده انسانی بوجود آمده است. بنابراین با توجه به شرایط اقلیمی و انسانی متفاوت در مناطق مختلف، سازماندهی روش های متناسب با شرایط خاص جهت مدیریت حوضه های آبخیز از اموری است که روز به روز بر اهمیت آن افزوده می شود. در کشور ما نیز رویارویی با رشد بسیار بالای جمعیت و بهره برداری های نامناسب از منابع محیطی و زیستی، برنامه ریزان، محققان و مجریان کشور را در سطح کلان به اندیشه یافتن راه های عملی جلوگیری از نتایج زیان بار تخریب منابع آب و خاک و منابع طبیعی واداشته است تا قادر باشند این منابع ارزشمند را، در حال تعادل، برای نسل های آتی باقی گذارند.