جایگاه آینده نگاری در فرآیند تهیه طرح های توسعه شهری در ایران

پیچیدگی و چند بعدی بودن مسائل شهری با رشد تکنولوژی و موضوعات جهانی شدن به مراتب بیشتر شده و عدم قطعیت شرایط و احتمال وقوع آینده های گوناگون بر دشواری تصمیم گیری در مسائل شهری افزوده است. در چنین شرایطی تصمیم گیری برای مسائل شهری وبرنامه ریزی برای آینده به مراتب دشوارتر می شود. علم برنامه ریزی شهری برای مقابله با مسائل پیچیده شهرها نیازمند اتخاذ رویکردینوین است. آینده نگاری پاردایمی نوین در حیطه برنامه ریزی بلند مدت است که دقیقا با هدف پاسخگویی به مسائل غیر قابل پیش بینی، پیچیده و غیر قطعی، در دهه های اخیر ظهور کرده است. بر این اساس و با توجه به تأثیر تغییر و تحولات شتابان بر بروز مسائل جدیدشهری، ظهور ناپیوستگی های شگفتی ساز در عصر اطلاعات و ارتباطات و همچنین جهانی شدن سریع تحولات، تغییر نگرش اساسی درخصوص مراحل انجام کار برنامه ریزی شهری و تهیه طرح های توسعه شهری بر مبنای حذف رویکرد پیش بینی و جایگزینی رویکرد آینده پژوهی در تصمیم سازی و تصمیم گیری کاملاً ضروری است.بر همین اساس پژوهش حاضر که از نوع مطالعات کاربردی است و رویکرد حاکم بر آن مجموعه ای از روش های توصیفی- تحلیلی می باشد سعی دارد ضمن معرفی رویکرد آینده نگاری، با بررسی فرآیند تهیه طرح های توسعه شهری موجود ، ضرورت استفاده از این رویکرد را بیان نموده و همچنین جایگاه آینده نگاری در این فرآیند را مورد بررسی قرار دهد. بررسی ها حاکی از آن است که تغییر در فرآیند برنامه ریزی راهبردی با توجه به خاصیت ترکیبی، انعطاف پذیر بودن و پویایی آن در جهت حل مسائل و مشکلات و سازگاری با تحولات آینده با اتخاذرویکرد آینده پژوهی و بالاخص تکنیک سناریو نگاری کمک شایانی در جهت تحقق پذیری طرحهای توسعه شهری و افزایش ارتقاء کیفیت محیطی شهرها نماید

کلیدواژه ها:

آینده نگاری ، فرآیند ، طرح های توسعه شهری ، برنامه ریزی