باز زنده سازی بافت تاریخی روح نو در کالبد سنت

احیا و باززنده سازی بافت تاریخی مساله ای است که طی صد سال گذشته اهمیت آن دوچندان شده است. بافت تاریخی هر شهر، سند تاریخی وفرهنگی آن شهر و میراث هنری گذشتگان ماست.در روند توسعه شهری جدید، بافت تاریخی به حاشیه رانده شده است. با دور شدن شریان زندگی از بنا، بنا نیز قدم به قدم به پایان عمر خود نزدیک می شود. بی توجهی به از بین رفتن و فرسودگی این آثار، کم لطفی در صیانت از میراث ملی ماست. به این ترتیب بر ماست که با اتخاذ تدابیری عاقلانه این میراث را تبدیل به سرمایه و ثروت ملی کنیم. . باز زنده سازی فرآیندی ورای کالبد و عملکرد بناست . طی این فرآیند بنا به گونه ای معاصر سازی می شودکه درهمان کالبد سنتی خود پاسخگوی نیازهای نوی روز باشد. این همان چیزی است که پیش تر با عنوان دمیدن روح نو در کالبد سنت از آن یاد شد. این پژوهش که با عنوان باز زنده سازی بافت تاریخی ارائه خواهد شد ، با هدف دمیدن روحی نو در کالبد سنت ، سعی در جانمایی مجددبافت تاریخی در توسعه شهری وتزریق مجدد حافظه فرهنگی تاریخی به شهر و شهروندان دارد.در این نوشتار سعی خواهد شد تا چگونگی و چارچوب - کلی مداخلات لازم و معقول در بافت یا بناهای تاریخی شرح داده شود. اساس کار بازطراحی،خود بناست و هر تغییری تا زمانی که تاکید بر ارزش های اثر باشد و یا متناسب با روح بنا شکل گرفته باشد، مطلوب خواهد بود . رویکردپیشنهادی این پژوهش در شناخت و بازطراحی بافت تاریخی، رویکرد پدیدارشناسانه خواهد بود.چرا که از بین چندین وچند روش تفسیر و شناخت هنر اسلامی،این روش جامع تر می نماید و به شناخت واقعی و درست از هنر این مرز و بوم می انجامد و زوایای پنهان و اسرار این بناها را بازگو می کند

کلیدواژه ها:

بازطراحی ، باز زنده سازی ، پدیدارشناسی ، احیا