تأثیر فرهنگ، هنر و پایداری بر شهرسازی (بررسی موردی شهر ایرانی- اسلامی و شهر آمریکایی)

با توجه به پیشرفت تکنولوژی و میزان مصرف انرژی- صرفنظر از هزینه های کلان اقتصادی، محیط زیست و در نهایت پایداری رو به زوال است. انحطاط پایداری یکی از دل نگرانی های جوامع امروزی است. پایداری توسط بسیاری از معماران مورد بررسی واقع شده و هدف آن را ایجاد محیطی سالم و همسو با طبیعت و اصول اقلیمی با هدف کاهش تأثیر ساخت و ساز بر محیط پیرامون و ایجاد شهری سالم تر و پایدارتر می دانند، اما امروزه تأثیر باورها و فرهنگ مردم بر بافت شهری و شکل گیری آن نادیده گرفته شده است. هدف ما در این مقاله استخراج ویزگی ها و عناصر فرهنگی در راستای دستیابی به اهداف شهرسازی پایدار می باشد. روش این پژوهش بر اساس مطالعات کتابخانه ای و رویکردی مقایسه ای (استفاده از Swot Table) است. نتایج بدست آمده از این پژوهش، به درک اهمیت نقش فرهنگ در ایجاد رویکرد پایداری در معماری و شهرسازی منجر می شود و در پایان به بررسی پایداری در نمونه های شهر ایرانی- اسلامی (اصفهان) و شهر آمریکایی (سیاتل) پرداخته و تمهیداتی در جهت حفظ المان های فرهنگی و توجه به نقاط ضعف و قوت پایداری در این شهرها، ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، شهرسازی ، پایداری ، شهر ایرانی- اسلامی (اصفهان) ، شهر آمریکایی (سیاتل) ، المان و عناصر فرهنگی