دستور العمل کاربردی استفاده از محلول های ضد عفونی کننده در آزمایشگاه های کشت بافت گیاهی

متاسفانه در ازمایشگاه های کشت بافت برای ضد عفونی کننده کلرور جیوه و یا قارچ کش بنومیل به طور معمول استفاده می گردد که علاوه بر اینکه برای انسان مضر بوده و سرطان زا می باشند از طرفی برای سلامتی محیط زیست مضر بوده و همچنین بر روی رشد گیاه نوعی عامل بازدارنده محسوب می گردندبه همین دلیل در پروژه رویاندن بذر ارس و مقایسه میزان رشد و افزایش شاخساره و ریشه زایی سرشاخه های ابتدایی و انتهایی دو پایه نر و ماده j.polycarpos از محلول های ضدعفونی کننده ای استفاده گردیده که نه تنها برای انسان خطری ندارند و نیز برای سلامتی محیط زیست بلکه به عنوان عوامل محرک رشد گیاه نیز محسوب می گردد . این آزمایش در 9 تیمار و هر تیمار در 3 تکرار صورت گرفت که بهترین محلول های ضد عفونی کننده کاربردی بدین ترتیب بدست آمده ، هیپوکلریت سدیم ، الکل 76 درجه+ پوویدون آیوداین (1%) ، دی متیل سولفوکسید ، جیبرلیک اسید (0.01% ) ، آب اکسیژنهه (1% ) این تیمار به عنوان روشی کاربردی و بی خطر برای انسانی و سازگار با محیط زیست باشد که نه تنها بر روی شد گیاهان اثر بازدارنده ندارد بلکه باعث تحرکی و رشد سریع گیاه نیز می گردد. شایان ذکر است تا کنون ترتیبی بدنی صورت از مراحل ضد عفونی در انجام آزمایشات کشت بافت گزارش نگردیده است .

کلیدواژه ها:

محلول ضد عفونی کننده ، کشت بافت ، دی متیل سولفوکسید ، جیبرلیک اسید ، آب اکسیژنه ، کلرور جیوه