بررسی اثر داروی RNA ی آنتی سنس بردو دودمان سلولی سرطان پروستات

از نظر آماری، سرطان پروستات پس از سرطان معده، دارای بالاترین شیوع در مردان ایرانی است. هر چند داروهای شیمیایی موجود در بازار، اثر مناسبی در کاهش سرعت پیشرفت این بیماری دارند، امامنحنی رشد این سرطان پس ازمدتی از مصرف دارو دوباره سیر صعودی پیدا می کند. با توجه به این که مشخص شده بیان بالای ژنی موسوم به chu در این شرایط سبب بقا و زنده ماندن سلول های سرطانی تحت درمان با دارو می شود، کاهش میزان محصول این ژن با اولیگوی آنتی سنس RNA که از بیان mRNA ی آن جلوگیری می کند، می تواند راه حل مناسبی برای ممانعت از شروع مجدد پیشرفت بیماری باشد. در تحقیق حاضر؛ توالی ژن chu، بعد از استخراج از بانک اطلاعاتی، مورد بررسی قرار گرفته و اولیگوی آنتی سنس به طول 21 نوکلئوتید برای منطقه ای از آن که شامل پروموتور بود، ساخته شد. اولیگوی آنتی سنس به صورت فسفروتیوایت ساخته شده و با غلظت های مختلف بردو دودمان سلولی سرطان پروستات به نام های PC3 و LNCaP اثر داده شد. در ادامه، با انجام سنجش MTT، به مشاهده اثر تیمارهای مختلف پرداخته شد. مشاهدات نشان داد که، اولیگوی آنتی سنس سبب مرگ سلول های سرطانی شده و بیشترین اثرآن در غلظت 200 نانو مولار حاصل می شود. با توجه به نتایج به دست آمده، مشخص می شودکه کاهش میزان پروتئین کلاسترین که محصول ژنchu می باشد، از بقای سلول های سرطانی مذکور جلوگیری کرده و به این ترتیب باعث کاهش بیماری می شود. در مطالعات بعدی می توان اثر اولیگوی آنتی سنس را به همراه داروی شیمیایی بر روی این سلول ها مورد بررسی قرار داد.

کلیدواژه ها:

سرطان پروستات ، RNAی آنتی سنس ، کلاسترین