بررسی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های Dactylis glomerata با استفاده از پروتئین های محلول به روش SDS PAGE

تنوع ژنتیکی 15 ژنوتیپ گونه علف باغ با استفاده از پروتئین های محلول مورد ارزیابی قرار گرفت. برای هر جمعیت پروتئین های محلول برگ به روش Laemmli استخراج شد و با استفاده از ژل پلی آکریل آمید، الکتروفورز انجام شد. تعداد 13 باند برای 15 ژنوتیپ مورد مطالعه مشاهده شد، که ژنوتیپ G2 دارای بیشترین باند و ژنوتیپ G15 دارای کمترین باند به ترتیب به تعداد 13و 10 باند بودند. نتایج حاصل از ماتریس تشابه بر مبنای ضریب دایس و دندروگرام حاصل از تجزیه کلاستر به روش UPGMA برای ژنوتیپ ها نشان داد که ژنوتیپ های G12،G11،G10،G9،G7،G6،G3،G1 و G13 دارای بیشترین تشابه با همدیگر بودند و ژنوتیپ های G15و G14 با ژنوتیپ های G4 و G5 بیشترین فاصله ژنتیکی را براساس پروتئین های محلول داشتند. نتایج تجزیه به مختصات اصلی گروه بندی حاصل از تجزیه کلاستر را تایید نمود. بنابراین ژنوتیپ های G15 و G14 با ژنوتیپ های G5 و G4 بیشترین فاصله ژنتیکی براساس پروتئین های محلول را داشتند، که استفاده از این دو گروه ژنوتیپ دربرنامه های اصلاحی برای تولید واریته های مصنوعی درجهت بهره گیری از حداکثر فاصله ژنتیکی والدین، سودمند می باشد.

کلیدواژه ها:

تنوع ژنتیکی ، علف باغ ، پروتئین های محلول