بررسی تنوع ژنتیکی لاین های امیدبخش گندم نان با استفاده از نشانگرهای میکروساتلایت

کاهش تنوع ژنتیکی موجب آسیب پذیری شدید محصولات زراعی در برابر تنش های محیطی نظیر شوری و خشکی و در نتیجه کاهش عملکرد می شود. آزادسازی ارقام جدید ضمن ایجاد تنوع ژنتیکی بیشتر شانس دستیابی به ارقام و لاین های متحمل به تنش های محیطی را افزایش می دهد. در این پژوهش، تنوع ژنتیکی 30 لاین امید بخش و متنوع گندم نان که به منظور تحمل به شوری انتخاب شده بودند، با استفاده از 37 نشانگر SSR و صفات مختلف مورفولویکی و فنولوژیکی مورد بررسی تنوع ژنتیکی قرار گرفتند . تعداد آلل برای هر مکان ژنی در محدوده 6 تا 20 جفت باز بود و محتوی اطلاعات چندشکلی از 0/64 برای Xgwm445 تا 0/93 برای Xgwm312 با میانگین 0/82 متفاوت بود .اندازه قطعات تکثیر شده در تمام آغازگرها در محدوده bp 309-90 مشاهده گردید. کمترین اندازه باند متعلق به نشانگر XWMC261 و (bp 90 ) و بیشترین اندازه باند متعلق به نشانگر xgpw2206 و (bp309 ) بود.. نتایج نشان داد نشانگر Xgwm312 با داشتن بیشترین میزان محتوای اطلاعات چندشکلی در این مطالعه بعنوان بهترین نشانگر جهت آنالیز تنوع ژنتیکی مشخص شد . و از طرفی لاین های امید بخش تنوع ژنتیکی قابل توجهی نشان دادند که با توجه به ماهیت تحمل آنها به شوری می تواند بیانگر در برداشتن مکانیسم های مختلف ژنی از لحاظ تحمل باشد. در نهایت دندروگرام بدست آمده از روش UPGMA لاین های امید بخش گندم را به 3 گروه تقسیم بندی کرد که این سه گروه میزان تحمل متفاوتی به شوری نشان دادند.

کلیدواژه ها:

تنوع ژنتیکی ، لاین های امیدبخش گندم ، نشانگرهای میکروساتلایت