نقش نواحی متصل شونده به ماتریکس هسته (S/MARs) در جلوگیری از خاموشی ترنسژن

یکی از مشکلات عمده در زمینه ی انتقال ژن، عدم وجود قابلیت پیشگویی بیان ترنسژن و ناپایداری آن درنسلهای متوالی است که به طور کلی به آن خاموشی ژن اطلاق می شود . محققین به دنبال قطعاتی از DNA هستند که با قرار گرفتن در سازه ی ترنسژن، اطمینان از بیان آن را افزایش دهند. نواحی متصل شونده به ماتریکس/ داربست هسته که به اختصار S/MAR1 خوانده میشوند از توالیهای مطرح شده برای پذیرفتن این نقش هستند. حداقل 2 مدل ارائه شده که از طریق آن MAR ها نقش خود را در جلوگیری از خاموشی ژنها در مرحله نسخه برداری ایفا می کنند: 1- از آنجاکه ترنسژن های چندنسخه ای ممکن است انواع متفاوتی از برهمکنش های جفت شدگی DNA/DNA را متحمل شوند که می تواند منجر به خاموشی ژن شود، عناصر S/MAR با اتصال به ماتریکس هسته، از فعل و انفعالات جفت شدگی بین نسخه های ترنسژن درج شده ممانعت میکنند 2- زمانی که چندین نسخه از ترنسژن به حالت سیس در یک لوکوس وارد می شود MARها به عنوان خاتمه دهنده رونویسی عمل کرده و از توسعه رونویسی از یک ترنسزن به ترنسژن دیگر جلوگیری کرده و پتانسیل تشکیل رونوشت های تکراری معکوس را کاهش می دهند. به این ترتیب MARهابا جلوگیری از خاموشی، بیان ترنسژن را در جمعیتهای تراریخته ها افزایش میدهند و اثر MAR ها به نسلهای بعدی گیاه هم قابل توارث است.

کلیدواژه ها:

ناحیه متصل شونده به ماتریکس هسته(SAR/MAR) ، ترنسژن ، خاموشی ژن