بررسی ژن مقاوم در ژنوتیپهای پیاز ایرانی به بیماری پوسیدگی ریشه

بیماری های پوسیدگی ریشهی پیاز در اثر قارچ Fusarium oxysporum f.sp. Cepea و نیز Pyrenochaeta terrestris (syn.Phoma terrestris) ا ز بیمار یهای مهم مناطق پیازکاری کشور و جهان میباشد. ژن مقاوم به این دو بیماری توسط دوژن نیمه کنترل میگردد که برای هر دو مشترک بوده و وجود آللهای غالب در هر دو جایگاه جهت بروز مقاومت امری FOC و 2 FOC غالب 1 الزامیاست. لذا، مطالعات روی ژنوتیپهای کشوری در مقابله با بیماری نشان داد که ژنوتیپهای مربوطه از واکنشهای متفاوتی نسبت به عامل بیمار ی برخوردار هستند. ژنوتیپهای مورد آزمون از نظر حساسیت به بیماری به گروههای متفاوت دانکن تقسیمبندیگردیدند. بر این اساس، دو ژنوتیپ صفی آباد رامهرمز و سرباز بلوچستان از حسا سترین ژنوتیپهای مورد آزمون در این مطالعات بودند. ولی، اکثر ژنوتیپها در طیف حد واسط قرار گرفتند که در اینجا طیف متحمل تلقی می گردند. تعداد معدودی از ژنوتیپها کمترینآلودگی را نسبت به بیماری داشته و مقاوم محسوب می شوند. این ژنوتیپهای پیاز، به ترتیب شامل اسحاق آباد نیشابور، محلی ساری، پوست طلایی لوشا، قوطی قصه ی زنجان، محلی شاهرود، آذربایجان شرقی، شاهرود لاسجرد، محلی رامهرمز، سفید کاشان، قرمز آذرشهر، مرودشت یزد و بومی بوشهر می گردد. در واقع ژنوتیپهای اسحاق آباد نیشابور و محلی ساری از مقاومترین ژنوتیپها در این آزمایش ها قلمداد می گردند. این نتایج نشان می دهد که ژنوتیپهای ایرانی از مقاومت نسبی و بعضاً بالایی نسبت به بیماری برخوردار هستند. همچنین، آنالیز خوشهای ژنوتیپهای مربوطه را به گروههای متفاوت تقسیمبندی نمود که در جهت تایید نتایج فوق بوده است.لازم به ذکراست که،هم اکنون بررسی ها در خصوص تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های مربوطه با مارکر PCR – RAPD در دست اقدام می باشد.