بررسی اثر اجرای محدودیت ترافیک بر آلودگی هوای شیراز

افزایش سریع تعداد وسایل نقلیه، بخصوص اتومبیل همراه با رشد فزاینده سفر در شهرها و بین شهرها تاثیرهای ویرانگر و نامطلوبی بر محیط زیست داشته است . طبق اندازه گیریهای انجام شده در شیراز غلظت گاز منواکسید کربن در بسیا ری از روزها فراتر از 10 pp m میرسد، در حالی که بالاترین حد مجاز این گاز بر اساس استاندارد هوای پاک ( حداکثر غلظت 8 ساعته ) 9 ppm میباشد . یکی از راههای کاهش آلودگی هوای ناشی از خودروها اجرای طرح محدودیت تردد میباشد . در این تحقیق اجرای محدودیت تردد در نواحی 11 و 19 ترافیکی شیراز در وسعتی به مساحت 527296 متر مربع به مدت دوهفته در دو فصل زمستان و تابستان به اجرا در آمد و اثر آن بر کاهش آلودگی هوا مورد بررسی قرار گرفت . نتایج نشان می دهد که با اجرای محدودیت تردد خودروها ( محدوده ممنوعه ) : آلاینده CO در زمستان کاهش 22 درصدی و در تابستان کاهش 57 درصدی دارد . آلاینده SO2 در زمستان بدون کاهش و در تابستان کاهش 18 درصدی دارد . در برخی از خیابانها در هنگام اجرای طرح محدودیت تردد خودروها، غلظت آلاینده NOX افزایش یافت که میتواند به دلیل افزایش سرعت خودروهای سبک در هنگام اجرای طرح محدودیت تردد باشد .

کلیدواژه ها:

محدودیت ترافیک ، محدوده ممنوعه ، آلودگی هوا ، NOX ، SO2 ، CO