هوش اخلاقی و مهارتهای ارتباطی

امروزه سازمان ها به طور فزاینده ای خود را در گیر مساله ای می بینند که آن را معمای اخلاقی می نامند یعنی اوضاع وشرایطی که باید یک بار دیگر کارهای خلاف و کارهای درست را تعریف کرد زیرا مرز بین کارهای درست و خلاف بیش از پیش از بین رفته است و بدین ترتیب اعضای سازمان شاهد افرادی هستند که در سازمان و اطراف آن وجوددارند و دست به کارهای خلاف می زنند. در چنین شرایطی مدیر باید از نظر اخلاقی جوی سالم برای کارکنان درسازمان به وجود بیاورد تا آنان بتوانند با تمام توان و بهره وری هرچه بیشتر کار کنند.این امر نیارمند وجود رهبری با هوش اخلاقی بالاست.رهبران با هوش اخلاقی بالا کار را درست انجام می دهند ،اعمال آنها پیوسته با ارزش ها وعقایدشان هماهنگ است ،عملکرد بالایی دارند و همیشه کارها را با اصول اخلاقی پیوند می زنند. هوش اخلاقی توانایی درک درست از خلاف ،داشتن اعتقادات اخلاقی قوی و عمل به آنهاست. هوش اخلاقی مرز بین نوع دوستی و خودپرستی را توصیف می کند و توجه به هوش اخلاقی یک ایده آسمانی است که الهام بخش رفتارهای افراد است. ارتباط مؤثر یکی از عناصر کلیدی موفقیت مدیران است.ارتباطات مؤثر نه تنها کلید فتح تمام درهای بسته درجهان است، بلکه فعالیتی اجتناب - ناپذیر و الزام آور برای زندگی فردی، گروهی و سازمانی در تمام جوامع بشری می باشد . ارتباطات مؤثر مستلزم آن است که افراد منظور یکدیگررا درست درک کنند و پاسخ آنها به نحوی باشد که جریان تبادل اطلاعات را به طورترجیح در مسیری که مد نظر همدیگر است، پیش ببرند در این مقاله مفهوم هوش اخلاقی،اصول هوش اخلاقی،اخلاقیات و شاخصه های آن ،آموزش هوش اخلاقی به مدیران ،مهارت های ارتباطی ،انواع مدل ها و مسیرهای ارتباطی مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

، هوش اخلاقی ، اصول هوش اخلاقی ، مهارتهای ارتباطی