جایگاه نظام آموزش و پرورش در توسعه ی پایدار جامعه به منظور ارائه ی الگو

توسعه ی پایدار، کلیه ی تلاش ها در جهت حرکت پویای جامعه به سمت تحقق عادلانه و منظم، شرایط عمومی مطلوب زندگی برای همگان در کلیه ابعاد مادی و معنوی است.این نوع توسعه، ضمن آنکه توزیع متوازن، عادلانه وهماهنگ امکانات، درآمد و رفع نیازمندی های عمومی و رفاهی را مدنظر دارد شامل توزیع و تعمیق وسیع اخلاق، روش ومنش متعالی در همه ی سازوکارها و تعاملات اجتماعی نیز هست. الگوی درون زایی که تقلیدی نبوده و لازم است به طورمتوازن در همه ی عرصه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی جامعه به طور جامع و توأمان محقق شود تا پیشرفت اجتماعی پویا، بیش از پیش محقق گردد. جوامعی که هدف اساسی خود را توسعه ی پایدار قرار داده اند به امر آموزش وسرمایه گذاری روی نیروی انسانی ماهر و توسعه ی سرمایه ی انسانی اهمیت می دهند چراکه به یقین دریافته اند، دروازه ی توسعه و پیشرفت اجتماع از نظام آموزش و پرورش می گذرد. با توجه به این مهم، متولیان نظام های تربیتی و دستگاه های آموزش و پرورش کنونی در سطح بین المللی مجدانه در تلاشند تا از طریق ایجاد تغییر و تحولات بنیادین در کارکردها و رسالت های تربیتی خود، به موفقیت های عظیم در تحقق توسعه ی پایدار دست یابند. مقاله ی حاضر که در صدد تبیین نقش نظام آموزش و پرورش در توسعه ی پایدار جامعه به منظور ارائه ی الگوست، به شیوه ی توصیفی تحلیلی با استناد به مطالعات کتابخانه ای نگارش یافته است. در این مقاله پس از تبیین مفهوم توسعه ی پایدار به تبیین هدف مذکور با عنایت به ابعاد توسعه ی پایدار پرداخته شده و در نهایت الگوی مورد بحث ارائه می گردد.