یک ارائه مجدد دو مرحله ای از سنجش حسابداری

حسابداری، اطلاعات را از طریق یک سیستم اندازه گیری، فراهم میکند. می توان اینگونه استدلال کرد که ارائه مجدد مشهور حسابداری بعنوان یک الگوی تک مرحله ای که از محتوای اقتصادی شروع شده و به ارائه گزارشات مالی ختم میشود، باعث باورهای نادرستی در مورد چگونگی کارکرد اندازه گیری حسابداری می گردد. این قبیل باورهای نادرست، تناقضاتی را در مورد رویه هایی از حسابداری که به خوبی تثبیت شده اند، ایجاد میکند و می تواند به استانداردهایی ضعیف در حسابداری منجر شود. مثلا برخی از دانشگاهیان ارزش محافظه کاری را از طریق تعریف کردن آن بعنوان یک مصالحه میان انواع مختلف خطاهای اندازه گیری، زیر سوال می برند. به نظر می رسد تصمیم FASB و IASB برای حذف محافظه کاری از چارچوب مفهومی مشترکشان نیز با تکیه بر چنین استدلالاتی صورت گرفته باشد. در این مقاله با ارائه مثالهایی ترکیب میکنیم که یک ارائه مجدد دو مرحله ای از اندازه گیری حسابداری میتواند درک ما را ار ویژگیهای نهادی حسابداری بهبود ببخشد و بسیاری از تناقضات موجود در رویه ها و مقررات حسابداری را توجیه نماید