حذف آلاینده های خاک و آترازین با استفاده از روش های میکروبی

در سالهای گذشته، تعداد زیادی از ترکیبات بسیار سمی به محیط زیست به دلیل چندین فعالیت صنعتی و یا کشاورزی منتشر شده است. زمینهای آلوده به طور کلی در نتیجه فعالیتهای صنعتی گذشته هنگامی که آگاهی از تاثیرات زیست محیطی و بهداشتی در ارتباط با تولید، استفاده و دفع مواد خطرناک کمتر از امروز شناخته شده بوده است. آلودگی خاک، آب سطحی و زمینی بوسیله آلایندههای آلی یک مشکل بزرگ نگرانیهای زیست محیطی در کشورهای مختلف است. امروزه آلودگی فلزات سنگین یکی از مهمترین دغدغههای زیست محیطی است. فعالیتهای انسانی مانند استخراج معادن فلزی و ذوب، کشاورزی، دفع زباله یا صنعت تخلیه انواع فلزات مانند نقره، آرسنیک، طلا، کادمیوم، کبالت، کروم، مس، جیوه، نیکل، سرب، پالادیوم، پلاتین، قلع، توریوم، اورنیوم و روی که میتوانند تولید اثرات مضری بر سلامت انسان داشته باشند زمانی که آنها در مقادیری که نمیتوانند بوسیله ارگانیسمها پردازش شوند. آترازین یکی از رایجترین علفکشهای گروهs-triazine مورد استفاده سازگار با محیط زیست برای کنترل علفهای هرز برگ پهن در ذرت و سورگوم است. همچنین یکی از مشکلات عمده زیست محیطی امروز انتشار آترازین است که منجر به آلودگی اکوسیستمهای زمینی شده است و در آبهای زمینی و سطحی در بسیاری از کشورها فراتر از محدوده مجاز شناسایی شده است. اصطلاح زیست پالایی برای توصیف روند استفاده از عوامل بیولوژیکی برای حذف آلودگیهای سمی محیط زیست معرفی شده است. زیست پالایی موثرترین ابزار مدیریت برای مدیریت محیط زیست آلوده و بهبود خاک آلوده شده است. از این رو، زیست پالایی یک تکنولوژی جدید که دارای پتانسیلی برای کاهش آلودگیهای سمی است.

کلیدواژه ها:

زیست پالایی ، فلزات سنگین ، میکروارگانیسمها ، آترازین ، تجزیه بیولوژیکی