بررسی حس مکان در مسجد عتیق شیراز به عنوان قلب تپنده محله سنگ سیاه شیراز

حس مکان به معنای ادراک ذهنی مردم از محیط و احساس خاص از یک قرار گاه ویژه که در جهت درک فضایی از محیط است که شخص را در ارتباطی درونی با محیط قرار می دهد و تجربه ودرک فضایی مشخص و احساساتی را در ساکنان خود ایجاد میکندکه باعث ایجاد فهم و احساس فرد با زمینه معنایی محیط پیوند خورده و یکپارچه می شود از این رو می توان مسجد را به عنوان یک پایگاه اصلی مذهب وهویت شهری در محله ها دانست، حکو مت های مذهبی که در شکل گیری و ساختار های شهری تاثیر بسیار داشته اند و براین اساس دارای جایگاه فرهنگی توسعه اجتماعی واقتصادی است از این رو در این پژوهش نقش مسجد عتیق شیراز درشکل گیری تعاملات محلی و احساس هویت وتعلق مکانی مد نظر است در پژوهش حاضر از روش پیمایشی استفاده شده و ابزار سنجش پرسشنامه است. جامعه آماری این پژوهش جامعه آماری مورد بررسی از مردمان و عابران پیاده در منطقه سنگ سیاه در شیراز بوده است. این تحقیق از نوع توصیفی و همبستگی با روش پیمایش انجام گرفته، ابزارسنجش پرسشنامه است، پرسشنامهها به روش خوشهای تصادفی بین ساکنین توزیع گردید، حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 180 به دست آمده است. برای تجزیه و تحلیل از نرم افزارSPSS استفاده شده است. نتایج نشان داد که متغیرهای احساس تعلق درفضا،سرزندگی، آسایش، امنیت و وجود تعاملات اجتماعی رابطه ای معنا دار وجود داشته است و در نهایت سطوح مختلف و عوامل شکل دهنده و ارتباط بین توانمندی ها و قابلیت های نهفته این مسجد، درتوسعه وارتقا محیطی پس از شناخت و بررسی عوامل تاثیرگذاروشکل گیری هویت در محله سنگ سیاه را بیان می کند.

کلیدواژه ها:

حس مکان ، هویت مکان ، تعلق ، ساختاراجتماعی ، مسجدعتیق ، محله سنگ سیاه