معاصرسازی صورت و معنا در معماری مساجد ایران

معماری مساجد را می تواند بیان صریح و روشنی از پیام های فزهنگ اسلامی باشد، امادر معماری معاصر سنت های ایرانی – اسلامی به فراموشی سپرده شده اند و دیگر فضای قدسی معماری سنتی در آن ها جاری نیست به عبارت دیگر هویت معنوی در بعضی از مساجد از بین رفته است .حتی ساده ترین اصول ساخت مساجد نیز در معماری معاصر رعایت نمی شود .فضای عبادی سنتی که حتی قبل از دوره اسلامی در مخاطب خود حس معنویت ایجاد می کرد با تجدد خواهی هنر مدرن که با دین زدایی و فرد گرایی آمیخته بود دچار تغییرات زیادی شده تاجایی که مساجد تنها به صرف استفاده از گنبد و مناره تبدیل به مسجد می شده اند .حتی گاهی این نماد ها پس از ساخت به صورت المانی غیر کارکردی بر روی بنا قرار می گیرند و شاید حتی قبله در آن ها قابل شناسایی نباشد وپرسش اصلی این پژوهش ایناست که آیا می توان از مفاهیم سنتی برای ایجاد حس معنویت در کالبد معماری مساجد استفاده کرد؟ به نظر می رسد با ارائه الگوهای جدید که از طریق مشارکت مردم بدست می آیند به فضای مقدس معاصر دست یافت. برای انجام این تحقیق با استفاده از منابع کتابخانه ای و در ادامه با استفاده از نظرسنجی به صورت مصاحبه از نظرات نمازگزاران نسبت به فضای مقدس مساجد پرسش خواهد شد و سپس از طریق تحلیل محتوا به آنالیز فرم می پردازیم

کلیدواژه ها:

مسجد ، معماری سنتی ، معاصر سازی ، هویت ، مردم