سنجش کیفیت سرزندگی مساکن شهری با تاکید بر راهکارهای اجتماعی و فرهنگی

اگر به فضای شهری به عنوان مهمترین مدرسه آموزش روابط انسانی بنگریم و بدانیم که هدف از ایجاد این فضا ارتقای حس تعلق و آگاهی شهروندان نسبت به فرهنگ،اجتماع و محیطشان توسعه – به عنوان یکی از اصلی ترین ارکان پایدار است، در این صورت در می یابیم که جامعه شهری امروز ایران به سبب سلطه و تحکم بی قید و شرط اتومبیل تا حدود زیادی فاقد چنین کانون های فرهنگی-اجتماعی است . در بیشتر ساعات شبانه روز میادین،خیابان ها، کوچه ها و ... مملو از حرکت مداوم اتومبیل است و انواع ناامنی و آلودگی از جمله الودگی های زیست محیطی، صوتی، بصری را به دنبال دارد.چنین مسائلی، کانون های سرزتده و سرشار از پویایی رفتاری، اجتماعی و فرهنگی ما را به فضاهایی بی روح، و نا امن میدل ساخته است. امروزه به دلایل گوناگون تامین نشاط،شادی و سرزندگی شهری به یکی از دغدغه های اصلی نظام های مدیریت شهری به ویژه در کشورهای در حال توسعه تبدیل شده است . همانطور که لازمه سرزندگی فضاهای شهری حضور مردم در شهر است چه بسا بهتر است با ایجاد فضایی سرزتده مردم بتوانند حداکثر لذت را با حضور در فضا ببرند. در این مقاله به بررسی سرزندگی خیابان طالقانی شرقی(محور فلکه شهید تا 17 شهریور ) که یکی از محورهای ارتباطی مهم شهر بجنورد به شمار می آید ظرداخته شده است که این محور یک سویه است بدین معنا که معیار های سرزندگی خیابان کماکان در پیاده روهای ضلع جنوبی نسبت به پیاده روهای ضلع شمالی نقش پررنگی دارند که این مهم ، موجب تمایل کمتر شهروندان به استفاده از جبهه شمالی پیاده رو و همچنین موجب عدم تعادل فضایی و فیزیکی بین دو جبهه شمالی و جنوبی پیاده روی خیابان مذکور شده است.سنجش کیفیت سرزندگی خیابان و ارائه معیارهای سرزندگی فضاهای شهری بعنوان هدف اصلی در این پژوهش در نظر گرفته شده است.روش تحقیق علمی در این پژوهش از نوع ترکیبی (توصیفی – تحلیلی ) و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای ،مشاهده،مصاحبه،پرسشنامه spss و برداشت می باشد..

کلیدواژه ها:

خیابان ، کیفیت ، سرزندگی