تجلی حکمت در باغ ایرانی ( نمونه موردی باغ فین کاشان)

از آغاز، ایرانیان باغ را یک تجلی زمینی از یک حقیقت معنوی میدیدند: ظل و انعکاس عالم مینویی در این گیتی. به همین جهت طرح باغ و صورت هنری آن ارتباط با علوم جهانشناسی و حکمت داشت و تجربه باغ محدود به عالم محسوس نبود. بلکه تا حدی حقیقت عالم بالا و تجربه مستقیم آن را برای آنان که بصیرت و استعداد معنوی داشتند، امکانپذیر میساخت و به همین جهت نوعی هنر مقدس بود. باغ سازی ایرانی همانند معماری ایرانی آنچنان طراحی شده است که با اکوسیستم محیط (اقلیم) منطبق باشد و به بهترین وجه نسبت به شمال و جنوب جهت گیری شود. امروزه نگهداری فضای سبز به صورت چمن کاری، که در پارک سازی یکی از مهمترین اصول است، در مقابل آفتاب سوزان و شرایط اقلیمی ایران بسیار سخت و نیازمند مصرف آب دایم و فراوان می باشد و در نهایت ثمری ندارد. لذا بهتر است یکبار دیگر به اصول و هندسه باغ ایرانی همراه با نوع گلها و درختان توجه داشته باشیم، از هدایت آب های روان درکنار درختان پر سایه و حوضهای لبریز از آب استفاده نماییم و باغ را تجسمی از بهشت بدانیم. در این میان باغ فین کاشان از جنبه ساختار (عناصر فضا ساز)، کارکردی (عناصر منظر ساز)، و زیبایی شناختی (عناصر تزیینی) در دوره ی خود کامل ترین باغ آرایی را داراست که در این مقاله به بررسی آن میپردازیم.

کلیدواژه ها:

حکمت ، باغ ایرانی ، معماری ایرانی ، هندسه ، باغ فین کاشان