بازخوانی نقش مکان در معماری با تاکید بر مدارس ابتدایی

فضاهای آموزشی در بسیاری از کشورها از جمله ایران به صورت تفکیک طراحی فضای باز و بسته از هم انجام میشود. ساختمان مدرسه به شکل پلانهای جعبه ای بوده و تنها به منظور برآوردن نیاز آموزشی طراحی گردیده است. فضای باز (حیاط مدرسه) نیز با آسفالت پوشیده میشود. این در حالی است که بیش از دو دهه، آموزش محیطی در فضای باز مدارس در فرایندهای یادگیری و آموزش دانش آموزان سطوح مختلف به ویژه مقاطع ابتدایی، مورد توجه قرار گرفته است. براین اساس فضای باز و بسته مدارس به عنوان فضاهای آموزشی بوده و بازنگری در نحوه برخورد با طراحی این فضاها، موضوعی است که هم اکنون ذهن بسیاری از دولتمردان و متخصصان آموزشی کشورهای سراسر دنیا را به خود معطوف ساخته است. از سویی دیگر کمبود زمین، منابع مالی و ... ضرورت تاملی بیشتر پیرامون طراحی با کیفیت مدارس را دوچندان میسازد. علاوه بر این اهمیت مدرسه به عنوان اصلیترین واحد آموزشی کشور و مقطع ابتدایی زیربناییترین پایه آموزشی، اهمیت کیفیت فضای مدرسه و به ویژه مدرسه ابتدایی به عنوان محیطی که دانش آموز نیمی از روز را در آن میگذراند را روشنتر میسازد. در این پژوهش سعی شده با مطالعه سیستم آموزش و پرورش و ویژگیهای معماری مدارس در دورههای مختلف در جهان و ایران و اصول و راهکارهای اجرایی پیشنهادی از سوی محققین و کارشناسان، مولفههای اصلی سازنده مکان را شناسایی و اصول و راهکارهایی در جهت طراحی مدارس ابتدایی ارائه و برنامه فیزیکی برای طراحی محیطهای آموزشی پیشنهاد دهد

کلیدواژه ها:

مولفههای مکان ، معماری مدارس ، آموزش و پرورش ، کیفیت فضایی