بررسی ارتباط شهرسازی و کالبد شهر با اقلیم شهر(مطالعه موردی شهر رشت )

از گذشته های دور بین شرایط اقلیمی و شرایط زندگی با توجه به فعالیت انسان ها به خصوص انسان های شهرنشین رابطه وجود دارد .. اقلیم تا آنجا که با آسایش انسان رابطه برقرار می کند نتیجه ی عواملی چون تابش آفتاب ، دما و رطوبت هوا ، وزش باد و میزان بارندگی است . اقلیم هر مکان جغرافیایی، شرایط مناسب ویژه ای دارد که در عین حال ، محدودیت هایی را نیز در زمینه ی آسایش را به همراه دارد . هدف تحقیق حاضر شناسایی عناصر توپوکلیمایی شهر رشت و بررسی تأثیر آنها در ساختار و کاربری های شهری و بررسی توسعه فیزیکی و افقی شهر رشت در چنددهه اخیر و لزوم یا عدم الزام این توسعه و ارائه راهکارهایی جهت کنترل و نظام مند ساختن توسعه کالبدی شهر رشت بوده و برای دستیابی به این مهم ابتدا طی مطالعاتی عناصر توپو کلیمایی مشخص گردید و با استفاده از روش دومارتن اقلیم منطقه- مورد مطالعه تعیین گردید و تحلیلهایی در مورد میزان متوسط دما و بارندگی های شهر طی دوره آماری ( 1360 1392 )برای مدت 33 سال صورت پذیرفت ومیزان رطوبت و تأثیر آن در ساختارهای مسکونی و شناخت توپوگرافی و شیب منطقه و میزان زلزله خیزی شهر مورد مطالعه واقع گردید ضمن مطالعه شیب شبکه های معابر و خیابانها و آبگرفتگی آنها در زمان بارندگیهای شدید ،مناطقی که آبگرفتگی در آنها صورت می پذیرد مشخص گردید .و سپس به ویژگیهای معماری و ساخت وساز این مناطق پرداخته شد و نوع مصالح بکار رفته در این شهر نیز مورد مطالعه واقع شد و ضمن بررسی فرم کلی واحد های مسکونی ،که مناسب ترین فرم ساختمان ،جهت شرقی –غربی می باشد به الگوی اشغال زمین در این نواحی اشاره گردید .و سپس در مورد توسعه افقی شهر رشت مطالبی عنوان گردید .وراهکار هایی جهت پیشگیری از این امر ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

شهر سازی ، اقلیم ، مناطق مسکونی ، شبکه معابر ، طراحی