بررسی وضعیت آتش زدن بقایای گیاهی و اثرات زیست محیطی آن مورد مطالعه : شهرستانهای نوراباد ، قائمیه و کازرون

بقای بشر مستلزم بقای گیاهان در طبیعت است . بشر همواره در پی ایجاد شرایط مناسب برای ادامه حیات خود بوده است. بنابراین مدیریت بقایا که شامل روشهایی است که پس از خاتمه دوره رویشی گیاه و برداشت محصول بر روی بقایای باقی مانده محصول اعمال میشود همواره از مسائل اصلی کشاورزی بوده است. از سالیان گذشته سوزاندن بقایای گیاهی از رایج ترین انواع مدیریت بقایای گیاهی بوده است که کشاورزان به آن اقدام می کنند. این پدیده بیشتر در مناطقی رواج دارد که از گندم و جو در تناوب کشت دوگانه ی محصولات تابستانه مانند سویا، سورگوم، و آفتابگردان استفاده می شود. هدف این مقاله بررسی عواملی است که بر میزان آتش زدن بقایای گیاهی موثر بوده اند. روش تحقیق، پیمایشی و از نوع توصیفی-همبستگی است. نتایج نشان می دهد با استفاده از تحلیل آماری اطلاعات، میان متغیرهای مستقل شامل سن، سطح زیرکشت با متغیر تحقیق ( آتش زدن بقایای گیاهی) رابطه مثبت و معنی دار در سطح یک درصد وجود دارد به طوریکه با افزایش سن و سطح زیر کشت متغیر تحقیق افزایش می یابد اما با میزان سطح تحصیلات رابطه منفی و معنی داری در سطح یک درصد نشان دهنده این است که متغیر تحقیق با افزایش میزان تحصیلات کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

مدیریت بقایای گیاهی ، آتش زدن بقایا ، متغیر مستقل ، استان فارس