تروریسم و نا امنی های شهری مطالعه موردی شهر زاهدان

امروزه برخی از فضاهای درون شهرها مولفه ای برای وقوع ناهنجاریهای شهری و در نتیجه عدم امنیت در شهر میباشد. شهر زاهدان به عنوان بزرگترین شهر مرزی در جنوب شرق ایران یکی از بی قاعده ترین روندها در گسترشفیزیکی شهری را طی سه دهه گذشته دارا بوده است؛ به طوری که از 281923 نفر در سال 65 به 419518 نفر درسال 75 و 56449 نفر درسال 85 افزایش یافته و به طور متوسط سالانه 6 درصد رشد داشته و در حال حاضرحدود یک سوم از جمعیت شهری آن حاشیه نشین می باشند. بخش زیادی از جمعیت آن در فقر و بیکاری سر میبرند، که این امر منجر به افزایش محله های حاشیه نشین و محله های قومی و استفاده افراد خلاف کار از این مناطقبرای در امان ماندن از مجازات قانونی است. کریم اباد، شیر اباد،باباییان، محله پشت گاراژها و کارخانه نمک به عنوانمناطق حاشیه نشین و قومیتی شناخته می شوند. به علت مرزی بودن شهر زاهدان ، اتباع غیر قانونی افغانی زیادیدرمناطق حاشیه ای ساکن شده اند. مثلا کریم اباد حدود 35 مهاجرین افغانی و 65 درصد مهاجرین روستایی از سایرنواحی استان را در خود جای داده است. به همین دلیل گروه های تروریستی مانند جندالله و الفرقان که دست بهاقدامات تروریستی مانند ترور ،بمب گذاری ادم ربایی و گروگانگیری و عملیات انتحاری در شهر زاهدان زدند از اینمناطق حاشیه ای و قومیتی ارتباط عمیقی برقرار کرده و از این فضا نهایت استفاده را بردند. به لحاظ چشم اندازامنیتی شهر زاهدان دارای 4 منطقه انعکاسی و دو منطقه ایجادی است. طی سه عملیات انتحاری که از سویگروه های وهابی و تکفیری در مسجدجامع و مسجد علی ابن ابیطالب شیعیان انجام شد، 54 نفرشهید و 294نفرمجروح شدند.

کلیدواژه ها:

تروریسم ، انتحاری ، بمب گذاری ، منطقه ایجادی ، منطقه واکنشی ، زاهدان