تحلیلی بر نابرابرهای اجتماعی وعدالت فضایی در شهر

نا برابری اجتماعی و عدالت فضایی را می توان در توزیع نا برابر امکانات فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و فرصت هادر فضا جستجو کرد. این نا برابری ها?، شهر ها را به نقاط محروم و برخوردار تقسیم نموده که موجب انباشتسرمایه در نقاط برخوردار گردیده و نا برابری های اجتماعی را تشدید می نماید. در این راستا عدم استفاده بهینهاز فضا و امکانات فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی، امکان بروز فقر، بیکاری و مهاجرت را به داخل شهرهای بزرگافزایش داده و پیشرفت را در نقاط محروم شهر متوقف می سازد. نقاط مرفه نشین را قوی تر و امکانات را دروجوه مختلف آن تشدید می نماید. در این مقاله ضمن تبیین نا برابری های اجتماعی و عدالت فضایی در شهر بهاین سوال پاسخ داده خواهد شد که چرا وجود نا برابری های اجتماعی و عدالت فضایی منجر به طبقات محروم وبرخوردار در سطح یک شهر خواهد شد. به نظر می رسد که طرح این سوال مسوولان یک شهر، اعم از شورایشهر، شهرداری و فرمانداری را متوجه این تغییرات و لزوم رعایت عدالت فضایی که خود به تغییر و توسعه پایدارسوق می دهد رهنمون خواهد کرد. نظر به اینکه ملاحظات انسانی و عدالت فضایی ایجاب می نماید که همهنقاط شهر از امکانات و خدمات عمومی به طور یکسان برخوردار باشند. آنچه مهم است این که،همه مناطق بهطور یکسان از این امکانات برخوردار نشده اند.

کلیدواژه ها:

نابرابری های اجتماعی ، عدالت فضایی ، شهر ، فرصت ها ، طبقات محروم و مرفه