محمدضیاء نقدی - کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی

نا برابری اجتماعی و عدالت فضایی را می توان در توزیع نا برابر امکانات فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و فرصت هادر فضا جستجو کرد. این نا برابری ها?، شهر ها را به نقاط محروم و برخوردار تقسیم نموده که موجب انباشتسرمایه در نقاط برخوردار گردیده و نا برابری های اجتماعی را تشدید می نماید. در این راستا عدم استفاده بهینهاز فضا و امکانات فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی، امکان بروز فقر، بیکاری و مهاجرت را به داخل شهرهای بزرگافزایش داده و پیشرفت را در نقاط محروم شهر متوقف می سازد. نقاط مرفه نشین را قوی تر و امکانات را دروجوه مختلف آن تشدید می نماید. در این مقاله ضمن تبیین نا برابری های اجتماعی و عدالت فضایی در شهر بهاین سوال پاسخ داده خواهد شد که چرا وجود نا برابری های اجتماعی و عدالت فضایی منجر به طبقات محروم وبرخوردار در سطح یک شهر خواهد شد. به نظر می رسد که طرح این سوال مسوولان یک شهر، اعم از شورایشهر، شهرداری و فرمانداری را متوجه این تغییرات و لزوم رعایت عدالت فضایی که خود به تغییر و توسعه پایدارسوق می دهد رهنمون خواهد کرد. نظر به اینکه ملاحظات انسانی و عدالت فضایی ایجاب می نماید که همهنقاط شهر از امکانات و خدمات عمومی به طور یکسان برخوردار باشند. آنچه مهم است این که،همه مناطق بهطور یکسان از این امکانات برخوردار نشده اند.

نابرابری های اجتماعی، عدالت فضایی، شهر، فرصت ها، طبقات محروم و مرفه