مدل سازی مسکن همساز با اقلیم برای شهر بندر بوشهر بر مبنای روش های اوانز و اولگی

در فرآیند توسعه همگام با محیط، ارزیابی آسایش حرارتی به صورت بومی ضروری می باشد. زیرا با تعیین این حدود، از اتلاف مقدار زیادی انرژی جلوگیری می شود.. اجرای روش های مناسب در طراحی ساختمان که با اقلیم محل هماهنگی داشته باشد همواره مورد نظر معماری ساختمان بوده است. طراحان ساختمانی با کمک اقلیم شناسان، از حداکثر امکانات بالقوه آب و هوایی در هر منطقه استفاده می کنند. استفاده از انرژی های طبیعی در ساختمان به صرفه جویی در مصرف سوخت و مهمتر از آن به افزایش کیفیت آسایش و بهداشت محیط مسکونی و سالم سازی محیط زیست منتهی می شود. طراحی مسکن بر اساس شرایط آب و هوایی یک منطقه، اولین خط دفاعی در مقابل عوامل خارج بنا است در این مطالعه با توجه به ساختار شهری بندر بوشهر و همچنین قرار گیری آن در منطقه گرم و مرطوب، این شهر به عنوان الگویی جهت مطالعات معماری همساز با اقلیم انتخاب شده است. از شرایط ویژه آب و هوایی نظیر ساعات آفتابی بالا، وزش بادهای نسیم دریا به خشکی و بادهای محلی برخوردار می باشد. توجه به نیروهای زوال ناپذیر چون آفتاب و باد و استفاده از آنها در بهبود شرایط حرارتی مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش روش استخراج آمار اقلیمی و تحلیل آن به صورت کاربردی توضیح داده می شود، تحلیل آمار از معیار زیست اقلیمی اوانز و اولگی است، برای تشخیص وضعیت محل از آمار میانگین نوسان ماهیانه و متوسط رطوبت نسبی استفاده شده و روش تحقیق به صورت تحلیلی-توصیفی با ابزار مطالعات کتابخانه ای و اطلاعات و اسناد جمع آوری شده از اداره هواشناسی استان بوشهر می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری همساز با اقلیم ، مسکن ، بندر بوشهر ، آسایش ، اوانز ، اولگی