تحلیل نماد هفت گوی باستانی در چند اثر مهر از گل نبشتههای باروی تخت جمشید
محل انتشار: اولین همایش ملی باستان شناسی ایران
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,298
فایل این مقاله در 23 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCAI01_181
تاریخ نمایه سازی: 14 مرداد 1394
چکیده مقاله:
از جمله نقوشی نمادین که اغلب در کنار نمادهای خدایان یا موجودات خیر و شر در آثار منقول خاور نزدیکی باستان مشاهده میکنیم، نماد هفت گوی است. این نماد در بافتهای با موضوعات گوناگون دیده میشود و به نظر میرسد قدیمیترین نمایش واضح آن در مهری استوانهای از دورهی سلسلهی قدیم II سومری با تاریخ حدود 0022 ق م باشد. در دورهی هخامنشی در چند اثر مهر متعلق به گل نبشتههای باروی تخت جمشید نیز شاهد حضور این نماد هستیم. حال پرسشهای اصلی اینها هستند: اولا نزدیکترین نمود خارجی یا تفسیر برای این نماد چیست؟ ثانیا آیا این نماد در بافت هخامنشی، اسطوره یا معنایی پارسی دارد یا صرفا برداشتی از نمودهای بصری هنر خاور نزدیکی باستان است؟ نظر به کمبود منابع نوشتاری در مورد باورهای کهن ایرانی، نگارندگان بنا به دلایل منطقی، بیشتر به هنر و متون کهن خاور نزدیکی و نیز شبه قارهی هند تکیه کردند تا شاید سرنخهایی بیابند. در این میان، نخست دریافتیم که به گمان فراوان، این نماد همان خوشهی پروین در آسمان در صورت فلکی ثور است. دیگر آنکه شواهدی نیافتیم که این نماد در موطن پارس ها اسطورهای خاص ایرانیان داشته است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیدمیلاد هاشمی
دانشجوی کارشناسی ارشد باستان شناسی پیش از تاریخ، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
فهیمه جاجرمی
دانشجوی کارشناسی ارشد باستان شناسی، موسسه غیرانتفاعی مارلیک، نوشهر
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :