نقش نور در معماری مساجد ایرانی - اسلامی (دوره صفویه )

نور همواره در معماری اسلامی به عنوان غیر مادی ترین عنصر نشان عالم والا و فضایی معنوی مورد توجه بوده است . نور در فضاهای معنوی نمادی بسیار مهم در بوجود آوردن فضای معنوی می باشد. این نوع نگرش به نور درون فضا، که عنصری مقدس تلقی می شده ، در معماری اسلامی دوره صفویه تجلی می باید . طبق تحقیق های صورت گرفته نحوه نور پردازی مساجد و اماکن مذهبی با استفاده از نور طبیعی به گونه ای صورت پذیرفته است که در حقیقت نور آفتاب را حالتی عرفانی و ملکوتی می بخشد که احساس معنویت ونیل به ملکوت را در بازدید کننده القا می کند . در این مقاله تلاش می شود تا با استفاده از روش تحلیل توصیفی چگونگی نجلی نور در معماری مساجد دوره صفوی و تاثیر آن در القای حس معنوی در انسان مورد بازبینی قرار گیرد . نتایج حاصل از این تحقیق کمک خواهد کرد که نقش این عنصر مهم طراحی های امروزی بیشتری مورد توجه قرار گیرد .

کلیدواژه ها:

مسجد ، معماری ، هنر اسلامی ، نور ، صفویه