نقش انعطاف پذیری کاربری اراضی شهری در پدافند غیرعامل

یکی از مؤثرترین حوزه های پدافند غیرعامل در معماری، شهرسازی و مدیریت شهری، کاربری اراضی شهری است. در محیط-های شهری، انعطاف پذیری کارکردی اراضی شهری، کیفیتی است که در انجام اقدامات مؤثر جهت پیشگیری از وقوع آسیب هایجدی و همچنین تخفیف آسیبهای احتمالی ناشی از بحرانهای طبیعی و غیرطبیعی نقش بسزایی دارد. هنگام بروز بحران هایمذکور، کاربری درمانی یکی از حیاتی ترین کابریهاست. جایگزینی مؤثر کاربری ها، به ویژه استفاده از فضاهایی با کاربریغیردرمانی به عنوان فضاهای درمانی از جمله راهکارهایی است که در تأمین دسترسی مناسب و بهنگام به خدمات درمانی باهدف کمک و نجات مصدومان واجد اهمیت است؛ نظر به این مهم، پژوهش حاضر به شناسایی و بررسی آن دسته از کاربری-های زمین شهری پرداخته که در مواقع بروز بحران، عملکرد آنها به عنوان جایگزین یا مکملی برای فضاهای درمانی امکان پذیراست. پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی است که ضمن بررسی تطبیقی ضوابط - پدافندی کاربری درمانی و اصولاختصاصی پدافند غیر عامل در ساختمانهای آموزشی، به امکانسنجی استفاده از مکانهای دارای کاربری آموزشی به عنوانفضاهای درمانی در هنگام و پس از وقوع حوادث پرداخته است؛ بدین منظور، معیارهای اختصاصی پدافند غیر عامل در تبدیلسایر ساختمانها به مرکز درمانی مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج مطالعه نشان میدهد که کاربریهای آموزشی و بهصورت محدود، برخی از فضاهای اداری خاص گزینه های مناسبی برای ایجاد انعطاف پذیری کارکردی مربوطه می باشند؛ در اینراستا، ضمن تشریح ابعاد مختلف موضوع، شرایط دست یافتن به انعطاف پذیری کارکردی مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی شهری ، پدافند غیرعامل ، انعطاف پذیری کارکردی ، کاربری درمانی