مطالعه اثرات اسانس زیره (Cuminum cyminum) توام با پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس 1643 PTCC روی رشد و بقای اشریشیاکلی O157 در پنیر سفید آب نمکی طی مدت زمان رسیدن
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 607
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MILKFDO02_091
تاریخ نمایه سازی: 19 تیر 1394
چکیده مقاله:
اسانس زیره جهت افزایش ماندگاری و ایجاد خصوصیات حسی چشایی مطلوب در صنایع غذایی مورد استفاده قرار می گیرد. اشریشیاکلی O157:H7 یک باکتری بیماری زای خطرناک و عامل کولیت خونریزی دهنده و سندرم HUS (Hemolytic Uremic syndrome) در انسان می باشد. همچنین اشریشیاکلی عامل فساد بادکردگی زود هنگام (Early blowing) در پنیر می باشد. مطالعه اثرات اسانس زیره توام با پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس 1643 PTCC روی رشد و بقای اشریشیاکلی O157 طی مدت زمان رسیدن از اهداف تحقیق حاضر بودند. تولید پنیر آب نمکی حاوی اشریشیاکلی O157، غلظت های مختلف اسانس زیره (صفر، 50، 75 و 150 ppm)، پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، شمارش اشریشیاکلی، شمارش لاکتوباسیلوس و نیز اندازه گیری pH پنیرهای تولیدی در روزهای صفر، 15، 30، 45 و 60 نگهداری از روش های بکار رفته در این مطالعه بودند. غلظت های مختلف اسانس زیره به تنهایی و توام با پروبیوتیک به صورت معنی داری شمارش اشریشیاکلی را در مقایسه با گروه شاهد کاهش دادند (01/0>p). شمارش اشریشیاکلی متاثر از غلظت های مختلف اسانس زیره در دو گروه با و بدون پروبیوتیک اختلاف معنی داری نشان ندادند (05/0اسانس زیره شمارش پروبیوتیک را در مقایسه با گروه شاهد به صورت معنی داری کاهش دادند (01/0>p). با افزایش مدت زمان نگهداری پنیر مقدار pH در دو گروه با و بدون پروبیوتیک به صورت معنی داری کاهش یافت. همچنین مقدار pH در دو گروه پنیر تولیدی اختلاف معنی داری نشان نداد. بنابراین می توان نتیجه گیری نمود که اسانس زیره به تنهایی اثرات مهاری روی رشد اشریشیاکلی O157 در پنیر داشته و افزودن لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به صورت معنی داری اثر مهاری آن را تقویت نمی کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
صابر آقامحمدی
فارغ التحصیل کارشناسی ارشد میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه، ایران.
مسلم نیریزنقدهی
استادیار گروه بهداشت مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :